Gallery
Kiedy i jak rozpoczęła się działalność Podhalańskiego Towarzystwa Żeglarskiego! Korzystam z opracowania „Historia żeglarstwa na Podhalu” autorstwa Komandora Honorowego Józefa Podkanowicza, współzałożyciela PTŻ oraz człowieka, który przygodę z żeglarstwem na Podhalu rozpoczął trzydzieści pięć lat temu.
Można powiedzieć, że Podhalańskie Towarzystwo Żeglarskie powstało w dniu 07 maja 1996 roku, bowiem w tym dniu odbyło się zebranie założycielskie. W zebraniu uczestniczyli: Antoni Błachowski, Włodzimierz Duda, Jan Jaskierski, Wojciech Jasiński, Zbigniew Kaczorowski, Włodzimierz Kmieć, Jerzy Martyniak, Józef Podkanowicz, Janusz Ruge, Kazimierz Świerczek, Jerzy Hirsz, Remigiusz Leski, Piotr Jachymiak, Jacek Giżycki, Marek Hyziak, Piotr Ufir, Zbigniew Knurowski, Mirosław Knurowski, Wojciech Konieczny, Arkadiusz Mancewicz. Głównym celem stowarzyszenia było uprawianie i rozwój żeglarstwa na Podhalu. Kultywowanie najlepszych tradycji żeglarstwa, turystyki i rekreacji poprzez organizowanie między innymi pływań śródlądowych, morskich, obozów i regat. W dniu 27 maja 1996 roku Sąd w Nowym Sączu przyjął wniosek komitetu założycielskiego, a 21 czerwca 1996 roku odbyło się po raz pierwszy Walne Zgromadzenie Członków, na którym wybrano pierwszego Komandora Podhalańskiego Towarzystwa Żeglarskiego - Józefa Podkanowicza. Rok ten zakończył się ogromnym sukcesem, ponieważ otrzymaliśmy teren pod budowę wymarzonej przystani na zasadzie umowy dzierżawnej w miejscowości Kluszkowce.
Chciałam zaznaczyć, że nasze stowarzyszenie nie dostało gotowej i przygotowanej przystani, jak sądzą niektórzy nasi członkowie. Prace rozpoczęto od uporządkowania terenu, sadzenia drzewek, krzewów, betonowania stóp pod pomosty, budowy kei. Wszystko to działo się za sprawą kilkunastu zapaleńców, ich ciężkiej pracy oraz darowiznom finansowym i rzeczowym na rzecz klubu. Równocześnie rozpoczęto tworzenie bazy żeglarskiej. Tutaj należy wspomnieć o zakupie z własnych pieniędzy przez dziesięciu członków klubu - jachtu typu Orion. Ponieważ stowarzyszenia nie było stać na zakup jachtów, a chcieliśmy szerzej propagować ten sport, prowadziliśmy rozmowy z wójtami gmin z terenu Podhala i z władzami miasta Nowego Targu w celu pozyskania łódek dla dzieci i młodzieży. Rozmowy zakończyły się sukcesem.
W roku 1997 rozpoczęliśmy bezpłatne szkolenia dzieci i młodzieży z okolicznych szkół na pozyskanych łodziach - dwa kadety, trzy optymisty, jedna omega. Z inspiracji naszego kolegi Jana Petryli Prezesa Okręgowego Związku Żeglarskiego w Nowym Sączu rozpoczęliśmy starania o pozyskanie dziesięciu łódek typu Optymist. Pierwsza sekcja powstała przy Szkole Podstawowej nr 11 w Nowym Targu. Dzięki zainteresowaniu żeglarstwem dyrektora tej szkoły - Karola Skrzypca na przystani znalazło się dziesięć łodzi Optymist, będących własnością szkoły nr 11. Zakup był sponsorowany dotacją Burmistrza Miasta Nowy Targ - Marka Fryźlewicza.
W dniu 15 października 1997 roku podpisaliśmy dziesięcioletnią umowę użyczenia gruntu pod przystań żeglarską z możliwością przedłużenia. Od tego momentu zajęliśmy się kompleksowym zagospodarowaniem terenu. Dużym sukcesem była niwelacja terenu, budowa placu apelowego, montaż masztu i wykonanie konstrukcji metalowej pod pomost pływający. Dzięki członkom wspierającym i gminie pozyskano niezbędny budulec. Udało się również pozyskać budynek starej szkoły z Huby. Niestety samo zinwentaryzowanie całego budynku narzucone przez konserwatora zabytków, przekraczało finansowe możliwości klubu, więc doraźnie zakupiono przyczepę kempingową, która służyła jako bosmanat.
Przez wszystkie następne lata, poszczególne zarządy kontynuowały działania rozpoczęte przez pierwsze władze w zakresie szkoleń dzieci i młodzieży, pływania regatowego zwłaszcza w klasie Optymist, rozbudowy bazy sprzętowej i przystani.
W roku 2000 zostały wykonane prace podłączy wody, kanalizacji, kabla elektrycznego. Przeprowadzono negocjacje w sprawie architektury przystani w tym głównie budynku bosmanki. We współudziale z Gminą Czorsztyn, z współwłaścicielami skansenu, ZEW i Starostwem w Nowym Targu został wykonany i zatwierdzony plan budowy bosmanki. Następnie została wylana płyta betonowa parteru. W tym okresie pod opieką stowarzyszenia znajdowało się już sto dzieci zrzeszonych w sekcjach żeglarskich przy Uczniowskich Klubach Sportowych: UKS „Janosik” przy Szkole Podstawowej nr 11 w Nowym Targu, UKS „Tęcza” przy Szkole Podstawowej nr 2 w Nowym Targu, UKS „Szafran” przy Szkole Podstawowej nr 2 w Łapszach Niżnych, UKS „Szarotka” przy Szkole Podstawowej nr 2 w Kluszkowcach, UKS „Lubań” przy Szkole Podstawowej nr 2 w Maniowach. Zaowocowało to tym, że nasi mali żeglarze biorący udział w ogólnopolskich regatach i tu należy wspomnieć Basię Czubernat, Wojtka Kowalczyka, Leszka Siedlarczyka, Artura Janickiego znalazły się na czołowych miejscach, stając na podium. Przez te wszystkie lata organizowano również regaty dla dorosłych żeglarzy.
W 2002 roku kalendarz imprez został wzbogacony o regaty „O Puchar Starosty Nowotarskiego”, regaty „O puchar Prezesa Fundacji Rozwoju Jeziora Czorsztyńskiego” oraz regaty „Dzień Dziecka pod Żaglami” w klasie Optymist, które otrzymały nazwę „Regaty o Puchar Jana Petryli”.
Lata 2003 i 2004 to między innymi intensywne prace przy budowie bosmanki i zaplecza, to szkolenia żeglarskie i organizowane regaty. Wielkim sukcesem było zamknięcie etapu budowy bosmanki w stanie surowym, z przykryciem dachu i oddanie do użytku łazienek i ubikacji. Oczywiście nie byłoby to możliwe bez zaciągnięcia pożyczki na ten cel. Zaznaczyć trzeba fakt pomocy materialnej członków i sympatyków klubu.
Dzięki staraniom Komandora Jana Piroga i Komandora Józefa Podkanowicza w 2005 roku Podhalańskie Towarzystwo Żeglarskie zostało stowarzyszeniem użyteczności publicznej. Przeprowadzono wiele rozmów i negocjacji z władzami Gminy Czorsztyn na temat wykupu terenu dotychczas dzierżawionego przez stowarzyszenie. W 2006 roku spłacono zaciągniętą pożyczkę przy dużej determinacji wielu członków klubu, którzy zadeklarowali się płacić przez dwa lata składki w wysokości 300 zł. W 2008 roku wielu członków i sympatyków PTŻ udzieliło klubowi pożyczki na zakup terenu przystani. Dzięki programowi Intereg III udało się również pozyskać łódź kabinową typu Tango 720. Rok 2009 to czas pracy naszego zarządu, ale to już inna historia.